اینترنت پرسرعت نخواستیم!

«اینترنت پرسرعت نخواستیم!» عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است ه در آن می‌خوانید:
آنقدر از لزوم اینترنت پرسرعت در رشد و توسعه همه جانبه کشور، در قالب "سرمقاله" و "نکته" گفتیم و نوشتیم که این موضوع به سوژه ای تکراری برایمان تبدیل شد و اینکه باز تاکید کنیم که کره پرسرعت ترین اینترنت وایران‌گران ترین اینترنت را درجهان دارند، دردی را دوا نمی کند.

اما واقعاً نمی توان از نقش غیرقابل انکار اینترنت در زندگی روزمره کنونی گذشت و آن را با سوژه هایی همچون سکه، دلار و تورم و ... مقایسه کرد.

صحبت از موتور محرک علم و فناوری است. از قیمت ارز و طلا یا گرانی گوشت و مرغ حرف نمی زنیم که پای مافیاهای مختلف و دست های پشت پرده وسط بیاید. گلایه قشردانشجویی است که نمی تواند چند برگ جزوه یا فرم‌های ثبت نام را از دانشگاه خود دانلود کند. گلایه ی مردم منتظر نشسته در صف بانک هایی است که به دلیل قطع اینترنت باید مدت زیادی از وقت خود را صرف یک انتقال وجه ناچیز نمایند.

گلایه از جانب جامعه علمی کشوراست که چند روز نتوانند ایمیل های خود را چک کنند و به مبادله اطلاعات بپردازند. گلایه از جانب فعالین اقتصادی است که نمی توانند با سرعت اسفناک اینترنت یک سایت تجاری در اروپا را بازکنند و از اطلاعات اقتصادی روز دنیا باخبر شوند و ... گلایه از جانب یک ملتی است که از دیدن جایگاه کشورش در رده بندی سرعت اینترنت در جهان خجالت می‌کشد و افسوس نداشته ها را می خورند. این قضیه بی احترامی به شأن کشورهای همسایه تلقی نگردد، اما احساس جالبی نیست که کشور افغانستان 8 رتبه، عراق 10 رتبه و مغولستان 120 رتبه بالاتر از ما در میانگین دسترسی به اینترنت پرسرعت قرار بگیرند!

چرا مسولان واکنشی به این همه درخواست و انتقاد را نمی دهند؟ این حق کاربری است که هزینه اینترنت پرسرعت را پرداخت کرده و حتی به اندازه یک دهم از سرعت واقعی بهره نبرده، تا بداند علت این همه معضل در اینترنت کشور چیست. پاره شدن کابل های اینترنت در خلیج فارس و ارتقای پورت های اینترنت توسط مخابرات و دلایلی از این قبیل، اعتماد مردم را نسبت به اقدامات مسولین امر از بین برده و به سوژه های طنز در فضای مجازی تبدیل شده است.اینکه با این همه قطعی و کاستی در سرعت اینترنت مسولان مربوطه با اظهارنظرات غیرکارشناسی و مبهم از زیر بار انتقادات و انتظارات شانه خالی می کنند، اوج اهانت به مصرف کنندگان اینترنت می باشد.

تکرار مکررات است اما باز هم اشاره می کنیم شاید مورد توجه قرار گیرد:
درحال حاضر کشورمان در کمرکش راه توسعه و پیشرفت در عرصه جهانی قرار گرفته است. نمی توان انتظار داشت علم و فناوری در کشور رشد کند اما ملزومات آن رشد نکند و هرروز از کیفیت آن کاسته شود. چرا باید دانشمند و محقق ما نتواند به صورت مجازی در ویدئوکنفرانس های علمی شرکت کند، چرا این فرصت را فراهم نمی کنیم تا استعدادهای این جوانان در تبادل با تئوری های علمی روز دنیا متبلور شود، چرا طعم شیرین دولت مجازی و سهولت انجام بورکراسی اداری را به مردم نمی چشانیم و هزار هزار چرای دیگر. این حق مردم است تا از امکاناتی که به صورت خیلی ساده در سراسر جهان عرضه می شود
بهره ببرند و زندگی مدرن را تجربه کنند.