مدیر | پنجشنبه, ۶ آذر ۱۳۹۳، ۱۰:۵۴ ب.ظ
نوجوانها دائم در حال حرف زدن هستند با این فرق که کسی در مقابلشان نیست
رندی چپنیک مایرز/برگردان نادیا غیوری
من (ساعت چهار بعدازظهر): مشقاتونو بنویسین. خاموشش کنین!
من (ساعت شش بعدازظهر): بیاین شام بخوریم. خاموشش کنین!
من (ساعت نه شب): وقت خوابه. خاموشش کنین!
بچه‌ها (بدون درنظر گرفتن ساعت): صبر کن! وسط یه گفتگو هستم یا دارم حرف می‌زنم!
بچه‌های ۱۴ ساله، ۱۲ ساله و ۸ ساله من در حال انجام هر کاری که باشند ـ منظورم تکست فرستادن (همان اس‌ام‌اس زدن) یا گشتن در فیس‌بوک است- برایشان فرقی نمی‌کند، موضوع این است که به هر حال آنها نمی‌توانند حتی برای یک لحظه هم که شده دست از حرف زدن بکشند. اما آیا این شکل از ارتباطات اجتماعی فرق زیادی با زمان نوجوانی خود من دارد که برای شنیدن شایعات و حرفهای دور و برم گوشی تلفن را ساعت‌ها زمین نمی‌گذاشتم؟
هر نسل از بچه‌ها روش خاص خود را برای ارتباط برقرار کردن دارند. و به طور طبیعی هرچه بزرگ‌تر هم می‌شوند، خلوت و تنهایی بیشتری می‌خواهند. با این حال تکنولوژی خطراتی هم دارد. بنابر این وقتی موضوع بچه‌ها و تکنولوژی به میان می‌آید، چیزهایی هست که شاید دانستن آنها برایتان بد نباشد.
