دستاوردهای انقلاب اسلامی از منظر امام خمینی (ره)

 

مجله:حضور-زمستان 1382، شماره 47

دستاوردهای انقلاب اسلامی از منظر امام خمینی

نویسنده : ابوالفضل هدایتی ، صفحه 80

 

 

در شناخت انقلاب

انقلاب اسلامی ایران، به رغم همانندی در پارهای از مواضع با دیگر پدیدههای سیاسی جهان معاصر، شناختی درخور اهداف و فلسفهی وجودی خویش را میطلبد. به سخنی دیگر، آگاهی از نقش انقلاب در سرنگونی رژیمی خودکامه وجایگزینی نظامی عادلانه، که مفهومی به جز یک دگرگونی اجتماعی به همراه ندارد، ما را از شناخت انقلاب اسلامی بینیاز نمیسازد. چنانکه در نگاه تطبیقی به دست میاید، انقلاب ایران به لحاظ بسترسازی یک حاکمیت ملی و خودجوش و متمایل به آزادی و استقلال، همانند هر انقلاب سیاسی ـ اجتماعی است. همانگونه که یک پژوهشگر با بهرهمندی از ابزارهای ذهنی و عینی، انقلابهای معاصر را بررسی میکند، به تجزیه و تحلیل انقلاب اسلامی میپردازد. از این منظر عام که به انقلاب ایران مینگریم، بیگمان دستاوردهایی مشـابه انقلابهای دیگـر دارد، همچنـانکه بیشوکم همان هزینههایی را داشته که هر انقلاب ناگزیر از قبول آن است. اما به دلیل ارتباطی که انقلاب اسلامی با مکتب الهی و توحیدی اسلام دارد و خواه ناخواه آن را پدیدهای در امتداد نهضتهای ستم ستیزانهی پیامبران ابراهیمی جای میدهد، می باید نگاهی خاص را به کار گرفت. در جمعبندی دو منظر یا دو تحلیل است که میتوان به ژرفای انقلاب اسلامی، و چند و چونی شکلگیری دستاوردها پیبرد و آن را نسبت به دیگر پدیدههای سیاسی ـ اجتماعی عصر حاضر، پدیدهای متمایز تلقی نمود.

زندگی نامه امام خمینی (ره)

امام خمینى از ولادت تا رحلت 

در روز بیستم جمادى الثانى 1320 هجرى قمرى مطابق با 30 شهریـور 1281 هجرى شمسى ( 21 سپتامپر 1902 میلادى) در شهرستان خمین   از توابع استان مرکزى ایران در خانواده اى اهل علـم و هجرت و جهاد و در خـانـدانـى از سلاله زهـراى اطـهـر سلام الله علیها، روح الـلـه المـوسـوى الخمینـى پـاى بـر خـاکدان طبیعت نهاد .
او وارث سجایاى آباء و اجدادى بـود که نسل در نسل در کار هـدایـت  مردم وکسب مـعارف الهى کـوشیـده انـد. پـدر بزرگـوار امام خمینـى  مرحوم آیه الـله سید مصطفى مـوسـوى از معاصریـن مرحـوم آیه الـلـه  العظمـى میرزاى شیـرازى (رض)، پـس از آنکه سالیانـى چنـد در نجف  اشـرف علـوم و معارف اسلامـى را فـرا گرفته و به درجه اجتهـاد نایل  آمـده بـود بـه ایـران بازگشت و در خمیـن ملجاء مردم و هادى آنان  در امـور دینـى بـود. در حـالیکه بیـش از 5 مـاه ولادت روح الـلـه  نمى گذشت، طاغوتیان و خوانین تحت حمایت عمال حکومت وقت نداى حق طلبـى پـدر را که در برابر زورگـوئیهایشان بـه مقاومت بـر خاسته بـود، با گلـوله پاسـخ گفـتـنـد و در مـسیر خمیـن به اراک وى را بـه شهادت رسانـدنـد. بستگان شهیـد بـراى اجراى حکـم الهى قصاص به  .تهران (دار الحکـومه وقت) رهـسـپار شـدند و بر اجراى عـدالت اصـرار ورزیدند تا قاتل قصاص گردید
بدیـن ترتبیب امام خـمیـنى از اوان کـودکى با رنج یـتیـمى آشـنا و با مفهوم شهادت روبرو گردید. وى دوران کـودکـى و نـوجـوانى را تحت  سرپرستى مادر مـومـنـه اش (بانـو هاجر) که خـود از خاندان علـم و تقـوا و از نـوادگان مـرحـوم آیـه الـلـه خـوانسـارى ( صاحب زبـده  التصانیف ) بوده است. همچنیـن نزد عمه مـکـرمه اش ( صاحبـه خانم ) که بانـویى شجاع و حقجـو بـود سپرى کرد اما در سـن 15 سالگى از  نعمت وجـود آن دو عزیز نیز محـروم گـردید.